Gece yazıları - Eskiden

ESKİDEN..ÇOK ESKİDEN..

Hayatına kuş bakışı bakıp serçe olduklarını unutanlar var.
Işığın ve aydınlığın nereden geldiğini unutanlar var.

Eskiden..ama çok eskiden,insanlar kendilerine vasif vermez isim seçmez şekil vermezlerdi.
Bu görev onlarla yaşayanların onları yaşayanların yapacağı bir işti.
Komşuya dosta sorulurdu bu yüzden..
Eskiden..

Şimdi kılık kıyafetine ve mevkiine bakarak insana insan olmalısın.
Elindeki malın,varlığın,arkanda olan kalabalığın ile insana kendini tanıtmalısın.
Kendini tanıtmadan önce kendini ya yükselteceksin incitmeden karşındakini.
Ya da rızan ile seni inciterek gözlerinde yücelmesine izin vereceksin..
Öyle eskisi gibi kendin olmak,doğal olmak,yok artık..
Dedim ya..
Eskidendi o..eskiden..

Şimdi korkar olduk kalbimizi göstermekten değil mi?
Dokunmaya korkar olduk ellere,parmaklara..
Kazara biri degse elimize veya elimizin ucuna..dibimizde mayın patlamışcasına uzağa sıçrarız.


Şimdi selam vermek istediğine yaklaşamaz oldu insan..
Tam yanından geçecekken dilindeki selam hazır vaziyette beklerken sana yarım adım kala..
Gözlerini indirip yere devam ediyor yoluna..

Dünyanın şimdiki haline bi bakıyorum da..
Çocuklarımın belki beş belki on yıl sonra karşılaşacağı insan türlerini görüyorum.
Acıyarak içim yazdım bunu..

Çocuğumu beğenmeleri için onun zengin düzgün başarılı ve diplomalı olması şart çünkü.
Dili kuvvetli edebiyatı sağlam kalbi çelik gibi bakışları buz gibi olmalı çünkü.
Yardımsa istediği kalp atışıysa beklediği kalbini soymayı kalbini dökmeyi incinmeden öğrenmeli çünkü..
Dokunamadıklarına dayanmalı bir de..gösterişlere kibirlere tahammülü çok büyük olmalı.
Alıngan olmamalı,kırılgan olmamalı,üzülmemeli,gözü yaşarmamalı..

Yıllarca inşa edilen kişiliği tüm bunların karşısında sarsılamayacak hatta kıpırdamayacak kadar güçlü olmalı..
Çünkü insanlar insan yetiştirmek istemiyor artık.
Çünkü insanlar yürekleri büyütmek,dini yerleştirmek,el uzatmayı öğretmek istemiyorlar artık..

Eskidendi onlar..
Eskidendi çiçeğe gösterilen sevgi bir serçeye duyulan merhamet..
Kışa ve kara kızan insanlar vardı mesela eskiden,ağaca yaprağını döktüğü için,yuvaların ayazda kaldığı için mevsimlere çatan insanlar vardı..

Eskiden..
Evlerimiz odun ile ayaklarımız yamalı çoraplar ile ısınırken..
Şimdi konforumuza diyecek sözümüz yok belki ama hala eskiden taşıdığımız kalbin sahibi olduğumuzu da iddia edecek lüksümüz yok..

Şimdi ve eskiden..
Otur da bi kıyas et sen..