Arkana Bakma

Onun karşısında her diz çöküşümde dizlerimle beraber korkum da diz çökeceği günün ümidiyle yaşıyordum.
Çocuk kalbimle,çocuk heyecanım ve yan yamuk sarılan başımın örtüsüyle Kur'an'i Kerim'i öğrenmek için okul sonrası her gün caminin yolunu tuttuğumda,camideki arkadaşlarımdan bahçedeki oyunlardan çok hocaları düşünüyordum..

Benimle beraber Kur'an'ı öğrenmek için gelen çocukların sayısı belki de elliye yakındı,daha fazla da olabilirdi.
Çocuklar hoca cami kapısından içeriye girene dek oyun oynamaktan gürültü yapmaktan kendini alamazdı doğal olarak.
Hocalar kapıyı geçmeye başlayıncasesler birden kesilir,sıralar tekrar ileri geri çekilip sessizce düzeltilir..minik dizler sıraların altına gizlenip başlar kitabın üzerine indirilirdi.

Mehmet Emin hoca başımın üstündeydi o gün.Dersimi iyi çalışmıştım,okumam takıldığım bir kaç nokta hariç iyi sayılırdı..

Ne zaman karşımda olup okumaya başlasam okuduğum harfleri tanıyıp birleştirip ötreleri esreleri yerlerine göre okumamı beklemeden hemen diğer kelimeyi okumamı istiyordu..
Parmağı daima ve her zaman okuduğum yerde değil biraz ilerideydi..Elimde olmadan daha hızlı okumamı istediğini düşündüm.

Bana sürekli okuduğuma bakmayı değil hemen sonrasında gelecek olan harflere göz ucuyla bakıp birleştirerek okumaya teşvik ediyordu sanki.

Dayanamayıp bir gün parmağımı Kur'an'i Kerim'in üzerinde durdurarak hocaya sordum.

-Hocam,ben burayı ötreleri esreleri anlayarak hata yapmadan okumaya çalışıtığım için yavaş okuyorum sizin gösterdiğiniz gibi hızlı ilerleyemiyorum dedim..

Mehmet Emin hoca yüzüme baktı,ben kitabın üzerindeki parmağıma.

Senden daha hızlı okumanı istemiyorum kızım,senden istediğim bulunduğun harfleri okumaya çalışırken gelecek olan harfleri de göz ucuyla görmen tanımandır..böyle yaparsan hem daha akıcı okursun hem daha korkusuz ilerlersin..dedi..

Yerinde sayma,önüne bak,ileriyi düşün tart der gibi..

Otuzaltı yaşındayım.
Hayatımın nerdeyse bir çok noktasında,günlük yaşantımın bir çok yerinde Mehmet Emin hocanın vermiş olduğu bu örneği bana yol gösteriyor.

Sıradan düz bir çizgiyi çekmek istediğim zaman bile kağıdın üzerinde bulunduğum noktayı değil gideceğim yöne doğru bakmaya alıştım.

Çizgilerim her zaman düzgün çizilir.

Ne zamandır bu anıyı kaleme almak istiyordum..bir çok kez karşıma çıkıyor hocanın söylediği.
Hocamın bana verdiği bu güzel dersin,küçük bir hareketin hayatımı nasıl etkilediğini nasıl iyileştirdiğini görüyorum.

Hocama dua ediyorum..iyi bir hocadan çok iyi bir eğitmen olduğu için Allaha hamd ediyorum...