Gece yazıları-Çocuk Pusulası

Ocak ayı en soğuk kış ayı olmasına rağmen Ağustos'dan bile daha sıcak yansıyor içime.
Dumanından mıdır sıcak evlerin buğulu pencerelerinden midir bilemiyorum..
Çocukluğumu en çok hatırlatan aylardan biri olduğu için olsa gerek..
Sabahın erken saatlerinde okul yolu yön itibariyle rüzgarı daima karşımıza almayı gerektiriyordu.

Okul yolu,okul,okul çatanm ve asla sevemediğim okulun bir kısım öğrencileri.
Her gün karşımda görmek zorunda olduklarım.
Kafamdakil seslerin hışmına uğradığım yıllarımdı ..
Ne kelimeye ne resme dönüştürülmediğim dönemlerde onları sürekli işiterek büyümeye sanıyorum ki sancılıydı..

Şuram kanıyor veya şuram acıyo deyp hani neren dediklerinde hiç bir yeri gösteremeyecek kadar zor bir durumdu..

Bir yerlerim kanıyor bir yerlerim kanıyor ama gösteremem diyebilirmisin?
Diyemezsin..


Haliyle bu konuyu ne açıyorsun ne anlatıyorsun..
Dinlemeye,işitmeye devam..

Ama öyle sağlam gerçekleri işitiyor ki insan çocuk kafasında..
Öyle büyük gerçekler ve farkındalıkları seziyor ki yıllar sonra dahi aklın not almış olduğu o seslerin gerçekleri hayatın bir çok yerinde can simidi gibi faydalı ve kurtarıcı olabiliyor..

Şimdi..Farkındayım..
Çocukken öğrendiklerimiz bir klasikler tepki ve seçim listesi oluşturuyor beynimizde.
Klasikler ve vazgeçilmememiz gereken gerçekler listesi
Farkındalıklar listesi de denebilir adına..
Aklımızda tutabildiklerimiz yön almamıza sebep olan şeylerdir kimi zaman..
İnsanlarla olan ilişkilerimizde seçimlerimizde baş rol oynayan faktörler buna dahildir mesela..

Tüm yaşantımız boyunca verdiğimiz kararların çoğu o kanayan ve gösteremediğimiz sancılı yerlerimizin beynimize kazıdığı pusulalardır..
Çocuk kalbimiz kadar doğal..
İçimizde büyüdükçe alınan tecrübelerin yanısıra en doğal olan yerlerimiz..

Diyebiliriz ki bir bakıma..
Çocukluğumuz hala var içimizde..ve hala bizim için karar verip seçim yapabilme gücü gün gibi ortada..
İçimizi kanatanlar içimize kazınan unutmamamız dersler gibidir..
Herkes için olmayabilir belki ama benim için mutlaka..