Namazı beklemeliyim

      Uzun bir süre sabretmenin kazandırıklarını anlatmaya çalıştığım bir yazı..uzun süre bazen bir gün bazen bir yıl bazen bir ömür olabilir..bekleyiş sürecine göredir belki de mükafatı..sabrettiğimiz kadar ya da..önemli olan sürenin uzunluğu ve gösterilen sabırdan çok sabrederken bizlere açılan sırlar...hani sıradan günlerde veya durumlarda asla fark etmeyeceğimiz asla göremeyeceğimiz türden olanlar..

Normalde 12'den sonra veya 12'den evvel yatağımda olurum..evdekiler de o saate kadar uyumuş olurlar,özellikle çocuklar..
Ama bu gece dost ile sohbet etmek istiyorum gönül...12'den sonra nedense hem derindir söz hem de sessizlikte daha kolaydır algılamak veya düşünmek bazı şeylerin üzerinde..
Dostu aradım..her seferinde olduğu gibi bilmediğim güzelliklerden duymadığım hadislerden yaşadığı olaylardan kesitler kesitlerden örnekler ve tecrübesini benimle paylaştı..
Doyum olmaz bu konuşmalara..saat geçer,ilerler zaman...sonra konuşma sona erer istemeye istemeye..uyumak lazım sabah namazının çok yaklaşması stres yapmaya başlar..uyanmak lazım..

Telefon kapanır ama uyku girmez göze..kalp dingin olsa da dost ile buluşmasından dolayı gözler canlanmıştır bir kere..gecedir ve evdekiler derin uykularda..
Tık yok..hareket yok..ışık azdır,cılızdır..
03:00 bir kaç dakika geçmiş..gözler yavaş yavaş uykuya teslim etmek için kendini hazırlanmakta..
Ama zaman dar..uyusan 2 saat..uyanamama korkusu da cabası..
Arada kalırsın..uyumamaya karar verirsin..ya da nefsine güvenerek kapatır gözlerini geceye gömülürsün..uyandığındaysa genelde çoktan geçmiştir sabah namazı..sabah vakti..ve nurlu saatlerde yapılacak duaların yapılamamıştır..

Direnmeye karar verdim,uyumayacağım dedim..
Kahve içmeyecektim zaten çok kahve içmiştitm..hem karnım da acıkmıştı..gecenin bir vakti yemek uykunun senedini imzalamaktı bana göre..

Bir dilim nutella sürerek açlığımı yatıştırarak geçiştirdim..ve beklemek...

Nasıl beklenirdi 2 saat ..ne yaparak ne ile meşgul olarak?
Biliyordum,gece namazı kılınabilirdi..Kur'an'i Kerim okunabilirdi..Salavatlar çekilebilirdi ve daha nice şeyler lakin hiç birini yapacak durumda hissetmiyordum kendimi..

O halde beklerken ne yapabilirdim ki?...
Belgesel izleyebilirdim ..müzik dinleyebilirdim..internette dolaşabilirdim..
Üçünü de yaptım..saat 05:10 oldu..
Ezana 45 dakika kalmıştı..gözlerim kapanıyor başım bir sağ bir sol tarafımı yoklayarak koltuğun yumuşaklığına dayanmak istiyor..

Uyusam yarım saat sonra kalsam..kalkabilirmiydim?
Ya da öncesinde abdestimi alsam uyku halinden kurtulabilirmiydim?
Nefs inat etmişti ama bende kararlıydım..ne olursa olsun uyumamalıydım..hem uyursam evdekileri namaza kim kaldıracaktı?..
Kılamadıkları namazdan dolayı bana günah olmaz mıydı?..vebal altında kalmazmıydım?

Bekledim..dayandım..zor oldu ama ezan okundu..

Evdekileri namazlarını eda etmek için kaldırdım..abdest almak için banyoya girdim..niyetlendim ağzıma su verdim burnuma su verdim..aklımdan ''iyi dayandım,evdekileri de kaldırabildim''diye geçirirken ve kendimi tebrik ederken gecenin ve beklemenin zor olduğunu düşündüğüm anda mükafatı yankılandı beynimde..

“Halk namaz kıldı ve uyudular Sizler ise, namazı beklediğinizden bu yana hep namazda gibi olmaya devam ettiniz”

Hamd etsem az..teşekkür etsem az..böylece bundan yola çıkarak sabretmenin beklemenin güzelliklerini zorluklarına rağmen mükafatını düşünmeye koyuldum..taa ki gözlerim uykuya teslim olana dek..


Sabret..

..