Ne bilirdim işlerken-Masa örtüsü mü Nişan bohçası mı?

Akşam çökerken usul usul şehre kızımı alıp anne yolunu tuttum..İkindi vakti şiddetli bir fırtına ardından güçlü bir yağmur ve en son dolu yağışıyla yorgun dğşmüş ağaçlar ıslak sokaklardan geçerken şehri ikiye bölen köprüden geçtim..

Aşağıdaki kareleri özellikle Sade Kahve ECE arkadaşım için çektim kimilerini bu gün(nehirdekileri)kimileriyse bir kaç gün öncesinden..ışık kötü biliyorum ama yağmur sonrası ikindi ile akşam arasına denk gelince gökyüzü bu kadar aydın olabilir ancak :)

 

Ve gidince anne evine hep bir şeyler orada kalmış gibi olur insan..benim şurda kalmış neyim vardı diye diye çekmecesi dolabı aranmamış hiç bir köşesi kalmaz o evin..
Yok,orada unutulan çok sevdiğimiz bir şey bir eşya bir kitap veya her hangi bir obje değildir zannediyorum ki orada geçen güzel yılları arıyoruz..neyse nostalji yapmayalım..

Evim tadilata girince bir kaç yıl evvel evde dantelden yana ve el işlerimin çoğunu evde kullanamayacağım için anne evine götürmüş ve tozlanmaya unutulmaya mahkum etmiştim onları..
Tamam hiç de hoş bir davranış değildi ama öyle olmalıydı ve oldu da..
Gel gör ki bu gün öyle bir el işime rastladım kı..

 12 yıl bekledim kızımı ben,takip edenler bilir mutlaka..yıllar öncesinde nişan bohçası veya orta boy masa için uygun olan bir örtü işlemiştim..baştan sona el işi..
Adı neydi o işin tekniği neydi anımsamıyorum..ama bittiği anda elime alıp ütüsünü yaptıktan sonra içimden''Ah!..kızım olsaydı nişanını sarardım buna belki''deyip kahrolduğumu anımsadım..
Bu gün o örtüyü uzatınca annem önüme ve alınca onu elime..duygular patladı içimde..


Yok hüzünlenmedim..tam aksine..şükrettim..nerden bilebilirdim değil mi?
Nerden bilebilirdim sahibinin yıllar sonra geleceğini..

Rabbim güzel günlerde kullanmasını nasip etsin..ve bu postun ardından kızımın ömründe henüz hastanedeyken dinlediği-dinlettiğim Nur Suresinden sonra ilk müzik parçasıyla başbaşa bırakıp sizleri öper koklar sımsıkı sararım dostlar :)

..