Balkondaki Cemali bey..

Akşam vakti küçük balkonuma çıkıp yiyecek içecek bazen okuyacak bir şeyler alıp akşam ezanının okunmasını beklerdim..
Evim yol üstünde olduğu ve sokaktan geçenleri görmek izlemek bana zevk verdiği için bazen 2 bazen 3 saat boyunca hiç bir şey yapmadan akşam vakti balkonda oturmak en büyük zevklerimden biriydi..
Mahallemizin evleri birbirine çok yakın kimileri karşılıklı kimilerinin avluları bahçeleri birbirine bağlı kimilerinin dar sokakları komşuya çıkacak şekildedir..
Mahalle sakinleri akşamları benim yaptığımı yapar..balkonlarda avlularda toplanıp kahve içer akşam ezanına dek sohbet eder..sokakta çocuklar oynar her yer capcanlı ve diridir..
Tam karşımda iki katlı bahçeli bir de minik bir balkonu olan bir komşumun evi vardır..
Kalabalık bir evdir burası..küçük olmasına rağmen tam 4 aileyi barındırır..Küçüğü büyüğü ergeni genci orta yaşlısı bir de çok yaşlısı hatta en yaşlısı olan Cemali bey yaşar burada..

Cemali bey 2 yıl evvel eşini kaybetmiş bir beydir..
Yine bir akşam balkonumda oturmuş sokağı,halini ve günün yavaş yavaş hararetini üzerinden sıyırdığını seyrederken gözlerim Cemali bey'e takıldı,evin kalabalık olmasına aldırmadan günlerce hatta yaz boyunca her akşam vakti akşam ezanına dek balkonun değil de balkona çıkılan merdivenin kenarına oturup saatlerce Kur'an'i Kerim okurdu..

Mahalledeki sesleri eğlenceyi gülüşleri kısaca insanoğlunun çıkarttığı her ses Cemali bey'i gördüğüm anda yok olurdu..
Sanki görünmez bir kumanda sessiz tuşuna basıp heryer inanılmaz bir şekilde hareketli olmasına rağmen sessiz kılıyordu.

Ne zaman Cemali bey'i Kur'an'i Kerim okuduğunu görsem etrafımdaki insanlara çevirip başımı ''Siz neden okumuyorsunuz ey yaşlılar?..70'inize 80'ninize merdiven dayamışlar?'' sorusunu sorardım kendi kendime..

Etraftaki herkese..kendim hariç..sanki ben ölmeyecekmişim gibi..

Kısa bir süre sonra Cemali bey'i yine aynı yerde gördüğüm akşamlardan bir akşam bende Kur'an'i Kerim'imi alıp Cemali bey'in tam karşındaymışım gibi okumaya başladım..
Sonraki akşam da öyle..sonraki hafta da sonraki ay da..

Akşam olunca ikindiyi kıldıktan sonra balkona çıkmak için can atar oldum böylece..
Balkona çıkmak sokaktakileri seyretmek bahçelerde balkonlarda oturanlara bakmaktan ziyade Kur'an okumam için altın bir fırsat harika bir zaman dilimiydi..

Okurken..Gözlerim ayetlerin arasında dolaşıyor..kulaklarım öyle şeyleri duyuyor ki..
Rüzgarı daha iyi işitir oldum..kuşların nereye ne zaman uçup konduklarını daha iyi gözlemler hatta hisseder oldum..

Okurken..Bütün insanları ve çevremde olup biteni etrafımda bulunanlarla aramda  bir ilahi perde gibi inan tarifsiz bir fanus oluştu zamanla..

Onları duyuyordum..kokularını alıyordum çiçeklerin ama ruhum bambaşka yerlere gidiyor daha önce balkonumdan yola çıkacağımı tahmin edemeyeceğim yolculuklara çıkar oldum..

Böylece..daha çok görmek istedim Cemali bey'i..

Bir akşam görmesem..''Acaba hastalandı mı?''diye sorardım halini hatrını..''Bu akşam neden çıkmadı,neden Kur'an'ını alıp okumadı..

Cemali bey'in gözleri zayıf düşmüş meğer..Kur'an'i Kerim'i okuyamaz olmuş..göremez olmuş..
Ama o kadar çok isterdim ki kendisine Kur'an'i Kerim'i onun sayesinde o saatlerde okumama vesile olduğunu söyleyebilmeyi..

Kimbilir belki de o vesile olduğu için kazanılan sevaptan benden de bir payı aldığını söylesem bilse..mutlu olur hatta gülümserdi belki de..

Daha çok görmek istiyorum Cemali bey'leri..Osman efendileri Ahmet abileri..Havvaları,Fatmaları,Yeşim'leri Eren'leri Fatih'leri sokakta balkonda duraklarda cafe'lerde deniz kenarlarında kırlarda kıyılarda evlerinin önlerinde Kur'an'i Kerim'i okuduklarını..

Kur'an'i Kerim'e ancak bu şekilde sahip çıkıp özendirerek vazgeçilmez olduğunu her zaman bir çok yerde okunabileceğini halimizle göstererek gençlere örnek olabilir yaşlılara hatırlatabilir daha gençlere de tavsiye edebilir ama en önemlisi de hayatımızın en önemli parçası olduğunu bu halimizle göstermiş oluruz belki..


Sevgilerimle..

..