Yukseklerdeki yalnizlik

Anneme her gidisimde devasa binalarin arasindan gecerim..bunlarin arasinda henuz insaata donusmemis eskiligini ve guzelligini koruyan kucuk bahceli mustakil evler de mevcut..
Goruntu olarak oldukca zit oldukca da rahatsiz edici huzursuzluk verici bir manzara cikiyor ortaya..
Yavas yavas sehrin merkezi korkunc bir hal almaya basladi..bu devasa yapilar daha fazla insan daha cok aile daha rahat yasam daha konforlu daha modern bir hayati vaad ediyor..insanlar da bunu dusunmeden tercih ediyor.

Ne zaman annemin yolunu tutsam cocuklugumun o semte gectiginden olsa gerek eski anilarim gectigim her sokakta yasananlar canlanir..
Bazen arar gibi olurum aksam saatlerindeki oyunlarimizi,kapi onlerinde oturan anneler teyzeler ninelerin sohbetlerini duymayi arzularim,bakkal manav kucuk bufeyi belki yine yerinde gorurum diye umitlenirim ama hic bir sey eskisi gibi degil..

Bir kac mustakil ev kaldi geriye..ve devasa binalarin altinda kahramanca savas veriyorlar..sanki gucleri olsa uzerlerine abanan bu kocaman yapilari iterek devirecekmiscesine sakin sakin oturup uygun ani ve zamani beklermis gibi bir halleri var..

Devasa binalari ihtisami ve gucu tartisilmaz..ama bu mustakil demir kapili evlerin sicakligi,yasanmisligi hic bir yapiyla yarisamaz..

Bu kucuk evlerin sahipleri cok sukur ki henuz mutehaitlere pazarlik mahal vermemis olanlardir..evlerini yasadiklari surece beraber onlarla yasamalarini ayakta durmalarini isteyenlerdir..
Pencerelerinde isik gormek,o evlerde hala birilerinin oturdugunu bilmek inanin ki cocuklugumdaki anilari muhafaza etmemde o kadar yardimci oluyor ki..

Yanlarindan gecerken evlerin ici gorunur..
Pencere kenarinda oturan bir kediye rastlarim bazen..bazen alelacele toplanmis govdesine igneler batirilmis her an ele alinmaya musait el islerini gorurum..bazen koltugun hemen yaninda duran masanin uzerinde acik ve tam ortasina gozluk birakilmis bir kitap gorurum..

Yasanmislik..

Bazen mutfak isigini gorurum,ocakta tavanin basinda yemek hazirlayan patates kizartan bir teyzeyi gorurum..bazen evlerin icin kalabalik olur..ellerine el islerini almis sohbet eden birbiriyle latifelerde bulunan elini agzina getirerek orten bayanlari gorurum..

Bunlari gormek hayati ve yasamin kucuk guzelliklerini gormek degil midir?
Yuksekkte olmak,konfora samimiyeti degistirmek,her kisinin ozel bir alani yeri olmasi aileyi,birlikte olmayi,komsulugu konusmayi sohbeti ve kisaca paylasmayi kaynasmayi yitirir..

Devasa binalar istedikleri kadar muhtesem istedikleri kadar modern oladursun..
Bunlardan hic biri kucuk bir ev kadar sicak kucuk bir ev kadar insancil,yasamaya musait ve uygun olamayacaktir..

Nihayetinde insan topraga yakin oldugu kadar hisseder insan ve toprak oldugunu..
Yukseklik hasretlik,konfor yalnizlik getirir ancak..