Ben ve yapraklarım

Gönlündeki yaprakların dökülüyor yavaş yavaş..yürüdüğün park hayatındır senin..

Ve ıslatınca yağmur senden sonra gelen yeşilleri..sorarsın kendine..onlar da ben gibi solacak mı diye..

Hışırtılı bir sestir işittiğin..ve kimse dolaşmadığı anda parkında en kuytu yerinde durur elini cebine atarak sigara paketini çıkartırsın,kısa bir süre çakmak ararsın..yakarsın sigaranı yakarak adımların yolunda iz bellediği düşüncelerini de..

Avuçlarının içine almak istersin başını soymak ister kalbini ağaçların arasında..

Bir olurcasına onlarla..her kıvrımına işleyen nemi ortaya vururcasına dağıtmak istersin kalbinin üstüne konmuş damlaları..

O sisler hala dursa da omuzlarında ve dalların arasından utana sıkıla süzülse de güneş..yetersizdir seni ısıtmaya ve şeklinin gölgesini toprağa vurmaya ışınları..elbisenin rengi ne fark eder gülüm,gölgenden anlaşılmadıkça..

Dura dura düşünürüm..

Dura dura bakarım kendime ve kendi içimden görünen insanlara..

Durduramıyor hiç bir şey saati,zamanı ve aradaki boşluğumun içine atlamak geliyor içimden..

Susun demek isterim..hiç yükseltmeden sesimi nefsimin ayakları altına sermeden kırmızı halıları..

Susun biraz,biraz susun duyayım..

Bu hayat parkında korkularım var kurtlardan tilkilerden gizlediğim..

Susun demek istiyorum onlara..

Korkularım kaç yaşında saymak istemedim..





Gülüm...elbisenin rengi ne fark eder gülüm,gölgenin rengi daima siyah nasilsa..



.