Umut bazen seffaf bir ipin ucuna baglanmis kagit para gibidir..sessiz bir sokakta yururken aklin mahallesinde karsinda beliriverir ..kimseler var midir onlar da sen gibi gormusmdur diye dusunursun en basta..sonra inandirma cabalarina baslarsin..olabilir mi?..olmus iste tam karsimda diyerek atarsin o ilk adimi..yakalayacak gibi olursun ama bir bakmissin ki o sen yaklastikca cekilir geriye..boyle bir hayali avucunda tutar gibi ilerlersin,kimse gormuyormuscasina kimseler gormesin diye dualar edercesine nefes nefese kalirsin heyecandan..senin olacakmis gibi durur karsinda..sonra birileri gerisin geriye ceker onu sen yaklastikca,sonra fark edersin onun bir yerlere bagli oldugunu birileri tarafindan cekildigini ama umut iste 'ya benim olursa'dersin..dersin ve onun pesinden gitmeye devam edersin..oysa ki gorsen en bastan ipi elinde tutani yormazsin bedenini ve canini ve gozlerini ve kalbini pesinden kosmalara yeltenmezsin ama dedim ya umuttur iste..yanina ceker seni..
Peygamber Efendimiz (a.s.m.), ölüm döşeğinde olan bir gencin yanına girdi ve ona, "Sen kendini nasıl buluyorsun?" diye sordu. Genç, "Ben Allah' (ın affın)ı umarımYâ Resûlâllah! Ve günahlarımdan da korkarım" dedi. Bunun üzerine Resûlâllah (a.s.m.) buyurdu ki, "Bu vakitte herhangi bir kulun kalbinde bağışlanma umudu ve günah korkusu birleşince mutlaka Allah o kuluna dilediğini verir ve onu korktuğu azabından emin kılar." (Neseî, Zühd: 31)
YanıtlaSil