Whitney Houston'a Üzülürmüyüm?

90'li yıllarda Bodyguard filmi vardı..
Ben vardım 16-17 yaşlarımda..Beni anlamadığını ama bana uyan beni kırmayan bir arkadaşım vardı..
Ortak noktalarımız az olmasına rağmen temel zevklerimizin benzemesi bana kafi geliyordu..Bu filmde ortak yanlarımızdan biriydi..Bayıla bayıla izler izler hayaller kuruyorduk..Film sektörü ve özellikle Holywood  bir hayal yerleştirirlir genç insanların beynine bu yaşlarda..
Batı sana ''ideal'' aşık ''ideal erkek'' portresini çizer ve yazılımına geçirir..
Sende unutursun o kişinin bir senaryo kahramanı olduğunu..
Arar durursun..Kapılar açılır kalpler kırılır ve sen çıkışta duyduğun sese alışmış durumu kabullenmiş oluyorsun..Erkek çok adam yok zamanımızda der cam kırıklarına basar kapatırsın bu odayı ve mühürlersin konuyu..
O işler öyle değil işte ama ne yapabilirsin ki?
Etkilenmişsin defalarca izlemiş hayalini kurmuşsun da bir zahmet..
Büyüdükçe tabii olgunlaşıyorsun ve sana tavsiye edilen veya bu iyidir böyle olmalı denilen modellerin kalıplarını kırarak ''benim için bu iyidir''dediğin an gelir çatar..
Geriye o hayaller,sen ve sana sunulanın ne kadar da buharlaşmış bir şey olduğunu görürsün..
Hatıranı da yan cebine atarsın..işte o günleri hatırlatan biri olarak bugün dünyaya gözlerini kapatmış ve gerçek yurda göçen ünlü pop'çu Witney Houston ablamın o meşhur filminde seslendirdiği soundtrack..
Onun anısına dinletmiyorum tabii ki..
Kendi adıma ve sizin için..
Witney Hakkın rahmetine mi gazabına mı kavuştu bilemiyorum tek bildiğim ve aklıma gelen şey bu hadistir:Ölen kişinin,kıyameti kopmuştur..Hz.Muhammed (s.a.s)
Son olarak da öldüğünü duyduğumda şaşırdığımı saklamak istemem ama hayat böyle..
Kimsenin hayat kredisi yok ömür çekemez ayrıca günlerin de bankası yok,uzatamaz..


Rahmetliden gerçekten severek dinlediğim bir parça da uyar şimdi..gündeme girmişken bu akşam..